Dekolonisasyon at ang Kapantasang Pilipino: Isang Pagbasa sa Kasaysayang Intelektuwal ni Charlie Samuya Veric

Book Review Veric, Charlie Samuya. Children of the Postcolony: Filipino Intellectuals and Decolonization, 1946-1972. Quezon City: Ateneo de Manila University Press.

Abstract

Sa pag-aaral ukol sa kasaysayang intelektuwal ng mga nasyunalistang diskurso sa akademya, kadalasang nagsisimula ang mga mananaliksik sa Dekada 70s, partikular sa tinaguriang mga kilusang pagsasakatutubo sa Unibersidad ng Pilipinas. Hindi gaanong napagtutuunan ng pansin sa mga publikasyon ang ugat ng mga nasyunalistang diskursong ito sa mga taon bago ang Dekada 1970s. Sa bagong akda ni Charlie Samuya Veric na Children of the Postcolony (COTP), tinangka niyang punan ang patlang na ito sa kasaysayang intelektuwal ng bansa, sa pamamagitan ng pagtuon sa kaisipan nina Edith Tiempo, Fernando Zobel, Bienvenido Lumbera, E. San Juan Jr., at Jose Maria Sison. Ang sanaysay na ito ay isang deskriptibong pagbasa sa COTP ni Veric, na naglalayong siyasatin ang saysay ng akda sa ‘di pa tapos na proyekto ng kapantasang Pilipino na pumiglas mula sa akademikong imperyalismo ng Kanluran.

In the study of the intellectual history of nationalist discourses in the academe, researchers usually start with 1970s, particularly with the so-called indigenization movements in the University of the Philippines. The root of these nationalist discourses in the period prior to 1970s is often ignored in the existing literature. In his newly published work, Children of the Postcolony (COTP), Charlie Samuya Veric tried to fill this gap of the country’s intellectual history by focusing on the mind of Edith Tiempo, Fernando Zobel, Bienvenido Lumbera, E. San Juan Jr., and Jose Maria Sison. This essay is a descriptive reading of COTP, which seeks to explore the relevance of the book to the unfinished project of liberating the Filipino scholarship from Western academic imperialism.